Donderdag 3 oktober 2024

Tassen staan gepakt, trailer staat klaar, morgen alleen het zadel er nog in (en Tara) en dan gaan we aan een 3 uur durende rit naar Egmond beginnen. Een bucketlist dingetje van Marjolein en mij die we dan ook weer kunnen afstrepen. Marjolein en Hacker gaan dus ook mee!

Vrijdag 4 oktober 2024

Om 8:30 uur kon ik bij Herz mijn leenauto ophalen. Omdat we best een eind moeten rijden vond ik dat een veiliger idee dan mijn eigen auto, die helaas nu wel ouder begint te worden, maar waar ik nog steeds geen afscheid van kan nemen. 

Op stal de trailer aangekoppeld, Taar geladen en om 10:30 uur reden we weg om rond 13:30 uur aan te komen op ons logeeradres.

We drinken even wat met de eigenaren van Stal de Hogendijk waar we logeren en besluiten daarna nog even een ritje te gaan maken. 

De route heen ging midden door Egmond, waarna we een schelpenpad in gingen om de mensenmassa te ontlopen. Zo kwamen we langs een restaurant, met een hele leuke serveerster die ons zwaaiend begroette en die een gezellig praatje begon. Oké, hier gaan we vanavond eten! Op het strand had Taar 1 versnelling: hard! De zee vond ze eng. Eenmaal in de duinen keerde de rust weer terug. 

'S avonds heerlijk gegeten bij restaurant Comer, waar wij, net als vanmiddag, weer enthousiast werden begroet.

Zaterdag 5 oktober 2024

Vandaag staat een rit van ongeveer 25 kilometer op de planning. Marjolein heeft een route gevonden op Buitenrijden.nl. Zeer benieuwd hoe ons nieuwe zadel het gaat doen. Eerst even ontbijten. 

Rond 9:45 uur vertrekken we van stal. We moeten een stukje rijden naar het startpunt van de route. Dit gaat prima en al snel zijn we bij een soort van ANWB paddenstoel die het begin van de route aanduid. We starten wat over mulle paden waarna we redelijk snel de bossen in gaan waar de paden ook wat beter zijn. 

We kunnen gaan draven en ik merk dat ik er niet lekker in kom. Het tempo ligt net te hard om lekker te kunnen doorzitten en op de een of andere manier krijg ik het ritme van het lichtrijden niet echt te pakken. Gelukkig dient zich algauw weer een mul pad aan waardoor we even weer kunnen stappen. 

Het draven blijft kut, ik zit Taar in de weg en mijn humeur wordt er niet beter op doordat ik last krijg van mijn rug. Gelukkig dient zich een mogelijkheid aan dat we er even af kunnen: een bosrestaurant. Even een kop thee, even de paarden laten grazen. 

Na de pauze gaan we weer verder. Het bos veranderd in een soort van moerasgebied door de regen van afgelopen najaar en voorjaar. Veel waden door gigantisch ondergelopen paden, dat we soms echt bang waren dat we van de paden af waren, aangezien we die niet konden zien. Ik heb het wel gehad met deze bossen, die ook niet zo mooi zijn als onze bossen. De paadjes zijn dan wel weer erg leuk. 

Mijn rug en billen zijn echt aan het einde van hun Latijn als we eindelijk het duingebied in rijden. Ik heb al een poosje erge dorst en honger en hoop echt dat we nog een pleisterplaats tegen komen. Stom dat ik mijn zadeltassen er niet aan heb gedaan en zelf wat mee had genomen. Maar goed, de duinen maken een heleboel goed!

Het is prachtig! Even wanen we ons in het buitenland. 

Als snel rijden we het strand op. Tara wordt weer druk en we zetten aan tot galop. Heerlijk!!! Ik zie een stuk zee waar de golven niet breken dus daar koersen we op af en zo waar, Tara gaat lekker het water in. 

Onze bestemming is nog wel een heul eind weg. Marjolein en ik zijn beide kapot, Hacker heeft een dip alleen Taar heeft nog energie, maar kan ik even later ook eindelijk ontspannen rijden. We zien een strandtent en na even twijfelen besluiten we toch door te gaan, omdat we er zo klaar mee zijn. 

Mijn rug protesteert nog steeds hevig en zo goed en zo kwaad als het gaat gaan we toch even weer draven. We overleggen wat te doen. Gaan we hier de duinen weer in of blijven we op de route. Als we een duinafslag zien besluiten we toch door te rijden, de afslag is gigantisch stijl met mul zand. Gisteren hadden we een opgang waar een trap was gemaakt. Was ook heftig, maar die leek ons beiden beter. De route ging daar ook langs dus die nemen we. 

Eindelijk zien we de opgang en gaan we het laatste stuk in. De duinroute is prachtig, gelukkig kunnen we hier nog wel van genieten. Het laatste stuk naar stal leggen we lopend naast de paarden af. Beter voor rug en billen, beter voor de paarden. 

Blij dat we er weer zijn. Het is 15:45 uur. 6 uur onderweg geweest, in totaal 33 kilometer...Bij het afhalen van mijn zadel heeft Tara ondanks mijn "in de weg zitten" een hele mooie afdruk op haar rug, dus het zadel is voor haar goedgekeurd. Jammer dat ik mij pas dan bedenk dat mijn beugels weleens te lang konden zijn geweest... in elk geval schaf ik nog wel een bontje aan. Mijn billen waren echt beurs! 

Snel de paarden verzorgen en toen wijzelf. Drinken! Marjolein maakte een lekkere hapjesplank. En zo zaten we nog even heerlijk onder de veranda in de zon.